کشت برنج یکی از صنایع اقتصادی میباشد که از قدیم از نسلی به نسل دیگر به یادگار مانده است و به عنوان یک صنعت قدیمی و همچنین از نظر اقتصادی از اهمیت بسزائی برخوردار میباشد. برنج از مهم‌ترین غلات و اقلام غذایی مردم این منطقه (استان گیلان)و به عنوان یک غذای اصلی به شمار می آیدکه علاوه بر تأمین نیاز سالانه جنبه اقتصادی نیز از راه فروش مابقی محصول برای مردم دارد.مراحل آماده کردن زمین برا ی کاشت در اواسط فروردین ماه که آب به وفور در شالیزارها وجود داره در دو مرحله پس از شخم زدن زمین وبه موازات آن گونی های کنفی شلتوک (جو)معروف است (برنج با پوست) از محصول دستچین شده سال قبل (۱۵۰ کیلوگرم برای هر هکتار)در داخل نهرها و جوی های آب اطراف منازل مسکونی به آب انداخته می شود. با جوانه زدن این شلتوک ها و در نتیجه انتقال آن به خزانه ها (توم بیجار)در واقع عملیات کاشت آغاز می شود میانگین دمای مورد نیاز برنج هنگام رشد باید بین ۲۰ تا ۳۷ درجه سانتیگراد باشد. پایین بودن دما در اوایل فصل زراعی یا آبیاری مزرعه با آب سرد سبب می‌شود که زمان رسیدن دانه‌ها به تأخیر افتد. بالا بودن دما هم موجب کاهش باروری و وزن دانه‌ها می‌شود.نور هم یکی از عوامل مؤثر در رشد این گیاه است. شدت نور اوایل فصل زراعی شاید عامل محدود کننده‌ای برای رشد برنج به حساب آید. اما با نزدیک شدن به پایان فصل زراعی، بویژه موقع تشکیل خوشه، رقابت برای جذب نور بین بوته‌ها افزایش می‌یابد.مناسب‌ترین میزان رطوبت برای گلدهی گیاه برنج، ۷۰ تا ۸۰ درصد است. رطوبت کمتر از ۴۰ درصد، عامل بازدارنده‌ای برای گلدهی گیاه به شمار می‌رود. وزش باد و ریزش باران و تگرگ، در زمان گلدهی زیانبار است. همچنین بارندگی موقع برداشت محصول هم عملیات مربوط به خشک شدن محصول را به تأخیر می‌اندازد. برنج، کلاً گیاه آب دوستی به شمار می‌رود، ولی آبزی نیست. آب مورد نیاز برنج از سایر غلات بیشتر است. هشتاد درصد آب مورد نیاز محصول برنج تولید شده از آب باران تأمین می‌گردد.
